συμπυροβόληση

η, Ν

συμπυροβολισμός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + πυροβόληση. Η λ., στον λόγιο τ. συμπυροβόλησις, μαρτυρείται από το 1847 στον Γρ. Χαντσερή].